top of page

Nemancos
Nas terras de Nemancos, sobre una lingua de area que se adentra na mar brava, e ao abrigo dun monte de penedos, estableceron o seu fogar homes e mulleres que non tiñan medo a vivir no límite, ao borde do mundo. Nos días de temporal o mar atravesaba esa lingua de area de banda a banda. Nesa terra , o nordés era persistente, pero elas e eles aprenderon a aproveitar a súa forza e convertíronse case en peixes para habitar esas casas que anegaba o mar. Fundíndose coa costa, escoitando falar ao mar e ao vento…
Camiño
Vitorina. De Muxía a Malpica
Será meu corazón quen sinta o vento
Percebeira
Poetas
Buserán canta baixiño a Frolinda
Calafate
No mencer
Tertulia
Home de mar
Matriarca
Entre salseiros
Na costa
Bicando as amuras
Arroutía
As mulleres
Ás barbadas
A embarcación
Aleitando mar
A tribo do salitre
bottom of page