top of page

Nemancos
Nas terras de Nemancos, sobre una lingua de area que se adentra na mar brava, e ao abrigo dun monte de penedos, estableceron o seu fogar homes e mulleres que non tiñan medo a vivir no límite, ao borde do mundo. Nos días de temporal o mar atravesaba esa lingua de area de banda a banda. Nesa terra , o nordés era persistente, pero elas e eles aprenderon a aproveitar a súa forza e convertíronse case en peixes para habitar esas casas que anegaba o mar. Fundíndose coa costa, escoitando falar ao mar e ao vento…

Camiño

Vitorina. De Muxía a Malpica

Será meu corazón quen sinta o vento

Percebeira

Poetas

Buserán canta baixiño a Frolinda

Calafate

No mencer

Tertulia

Home de mar

Matriarca

Entre salseiros

Na costa

Bicando as amuras

Arroutía

As mulleres

Ás barbadas

A embarcación

Aleitando mar

A tribo do salitre
bottom of page